కర్మయోగము - Karma Yogam - Page - 8

బుద్ధిభేదం - బుద్ధిని కలతపెట్టడం; న జనయేత్‌ - చేయకూడదు; అజ్ఞానాం - అజ్ఞానుల; కర్మసజ్గినాం - కర్మాసక్తులైనవారు; జోషయేత్‌ - అతడు సంధించాలి; సర్వ - అన్ని; కర్మాణి - కర్మలను; విద్వాన్‌ - విద్వాంసుడు; యుక్తః - నెలకొని; సమాచరన్‌ - చేన్తూ.

భాష్యము ; “వేదైశ్చ సర్వైరహమేవ వేద్యః:” ఇదే సమస్త వేదకర్మల ఉద్దేశ్యము. సకల కర్మలు, సర్వ యజ్ఞాలు, లౌకికకర్మల నిర్దేశాలతో పాటుగా వేదాలలో చెప్పబడిన ప్రతీదీ జీవిత చరమగమ్యమైన శ్రీకృష్ణుని అర్థం చేసికోవడానికే ఉద్దేశించబడ్డాయి. కాని బద్ధజీవులకు ఇంద్రియభోగాన్ని మించి ఏదీ తెలియదు కాబట్టి వేదాలను వారు అదే ఉద్దేశ్యంతో అధ్యయనము చేస్తారు. అయినా వేదకర్మల ద్వారా కామ్యకర్మలు, ఇంద్రియభోగము నియంత్రించబడడం వలన మనిషి క్రమంగా కృవ్ణభక్తిభావనకు ఎదుగుతాడు. అందుకే కృష్ణభక్తిభావనలో ఆత్మదర్శియైనవాడు ఇతరులను వారి కర్మలలో లేదా అవగాహనలో కలతపెట్టకుండ కృష్ణసేవలోనే సమన్త కర్మఫలాలను ఏ విధంగా సమర్పించవచ్చునో చూపే విధంగా పనిచేయాలి. ఇంద్రియభోగానికే పనిచేసే అజ్ఞాని ఏ విధంగా వని చేయాలో, ఏ విధంగా వ్యవహరించాలో నేర్చుకునే విధంగానే

కృష్ణభక్తిభావనలో ఉన్న విద్వాంసుడు వనిచేయాలి. అజ్ఞానిని అతని కర్మలలో కలతపెట్టకపోయినా, కొద్దిగా కృష్ణభక్తిభావన వృద్ధి చెందిన వ్యక్తిని ఇతర వేదవిధానాల కొరకు ఎదురు చూడకుండ నేరుగా భగవత్సేవలో నెలకొల్పాలి. అట్టి అదృష్టవంతునికి వేదకర్మలను అనుసరించవలసిన అవనరమే లేదు. ఎందుకంటే విధ్యుక్తధర్మపాలన ద్వారా మనిషి పొందే ఫలాలన్నింటిని ప్రత్యక్ష కృష్ణభక్తిభావన ద్వారా అతడు పొందగలుగుతాడు.

మయి - నాకు; సర్వాణి - అన్నిరకాలైన; కర్మాణి - కర్మలను; సన్నస్య = వూర్తిగా సమర్పించి; అధ్యాత్మ - పూర్తి ఆత్మజ్ఞానంతో; చేతసా - చేతనతో; నిరాశీః - లాభాపేక్ష లేకుండ; నిర్మమః - మమత్వము లేకుండ; భూత్వా - అయి; యుద్ద్యస్య - యుద్ధము చేయవలసింది; విగతజ్వరః - మత్తు లేనివాడవై.

భాష్యము : భగవద్గీత ఉద్దేశాన్ని ఈ శ్లోకము వంగా నూవిన్తున్నది. సై సైనిక సిక్యయళ్షణలే

లోగా విధి నిర్వహాణ చేయడానికి మనిషి వూర్తిగా కృష్ణభక్తిభావనాయుతుడు కావలసి ఉంటుందని భగవంతుడు ఉపదేశిస్తున్నాడు. ఇటువంటి ఆదేశము పరిస్థితిని కొంత జటిలం చేసినా శ్రీకృష్ణునిపై ఆధారపడే విధులను నిర్వర్తించాలి. ఎందుకంటే అదే జీవుని సహజస్థితి.. జీవుని నిత్యమైన సహజస్థితి భగవానుని కోరికలకు ఆధీనుడై ఉండడమే కనుక ఆ దేవదేవుని సహకారము లేకుండ అతడు సుఖభాగుడు కాలేడు, అందుకే యుద్ధం చేయమని అర్జునుడు సైన్యాధ్యక్షుని మాదిరిగా శ్రీకృష్ణునిచే ఆదేశింపబడ్డాడు.

   భగవంతుని ప్రీతి కొరకు ప్రతియొక్కరు సమస్తాన్ని త్యాగం చేసి, అదే సమయంలో మమత్వం లేకుండ విధ్యుక్షధర్మాలను నిర్వహించాలి. అర్జునుడు భగవంతుని ఆజ్ఞను గురించి ఆలోచించవలసిన పని లేదు, కేవలము అతడు దానిని అమలుపరిస్తే చాలు. దేవదేవుడే ఆత్మలన్నింటికీ ఆత్మ అందుకే స్వంత ఆలోచన లేకుండ పూర్తిగా ఒక్క పరమాత్ముని పైననే ఆధారపడేవాడు, అంటే ఇంకొక రకంగా చెప్పాలంటే పూర్తిగా కృష్ణభక్తిభావనలో ఉన్నవాడు ఆధ్యాత్మ చేతనుడని పిలువబడతాడు. '' నిరాశీ: ” అంటే మనిషి యజమాని ఆదేశం మేరకే పనిచేయాలి గాని ఫలితాలను ఆశించకూడదని అర్థము. డబ్బును లెక్కపెట్టే గుమాస్తా తన యజమాని కొరకు లక్షలాది రూపాయలను లెక్కించినా పైసానైనా తనదిగా చెప్పుకోడు. అదేవిధంగా ఈ వ్రవరచంలో ఏదీ కూడ ఏ వ్యక్తికీ చెందినది కాదని, అంతా భగవంతునికే చెందినదని మనిషి గుర్తించాలి. ఇదే “మయి” (నాకు) అనే దాని నిజమైన అర్ధము. అటువంటి కృష్ణభక్తిభావనలో మనిషి పనిచేసినప్పుడు నిక్కముగా, దేనిపైనా మమత్వము చూపించడు. ఈ భావనే “నిర్మమ”(ఏదీ నాది, కాదు) అని పిలువబడుతుంది.  బంధుత్వములో నామమాత్ర బంధువుల పట్ల ఎటువంటి ఆలోచన లేకుండ అటువంటి కఠినమైన ఆదేశాన్ని అమలువరచడంలో ఏదేని విముఖత ఉంటే దానిని వెంటనే విడిచిపెట్టాల్‌. ఈ ప్రకారంగా మనిషి “విగతజ్వరుడు” అంటే కలత లేనివాడు, మత్తు లేనివాడు అవుతాడు. తన గుణము, స్తితిని బట్టి ప్రతియొక్కడు ఒక ప్రత్యేకమైన కర్మ చేయవలసి ఉంటుంది. పైన చెప్పబడినట్లు అటువంటి కర్మలన్నింటినీ కృష్ణభ్తభావనలో చేయాలి: అదే 'మనిషీని మక్తిమార్గం వై వైపుకు నడిపిస్తుంది.