‘‘ఇక్కడనుండి ఈశాన్య దిశగా వెళ్లు ! ఆ త్రోవలో ప్రయాణించడం చాలా కష్టంతో కూడిన కార్యం ! అయినా నీవు ఆ దిక్కుగా ప్రయాణిస్తూ పోగలిగితే కొండపైనుండి పడుతున్న ‘కుంభదళ’ అనే జలపాతం కనిపిస్తుంది ! ఆ జలపాతం నీటిలో స్నానం ఆచరించి ఈ మట్టి పాత్రలో నీరు పట్టుకుని త్రాగు ! ఆ జలపాతం నీరు చాలా మహిమ గలది ! ధర్మశాస్తాగా తారకబ్రహ్మ ఆవిర్భవించినపుడు కైలాసంలో దేవతలు , మునిగణాలు పుష్పవృష్టి కురిపించి పవిత్ర గంగాజలాలతో అభిషేకం చేయగా ఆ అభిషేక జలాలు ఈ కుంభదళ జలపాతంగా భూమిపైకి ప్రవహించటం జరిగింది ! అందుకే ఆ పవిత్ర జలాలు త్రాగడంవల్ల నీ కోర్కె ఫలిస్తుంది ! వెళ్లు !’’ అంటూ తన దగ్గర వున్న ఒక మట్టి పాత్రను అందించి ఆశీర్వదించింది శబరిమాత !
‘‘నీకు నా కోటి కోటి ప్రణామాలు మాతా ! నాకు మార్గదర్శకం చేసిన గురుమూర్తివి. నీకున ప్రణామాలర్పించడం తప్ప వేరే ఏమీ ఇవ్వలేనివాడిని ! క్షమించు మాతా ! అంటూ పాదాభివందనం చేసి మట్టిపాత్రను కళ్లకద్దుకుని ఈశాన్య దిశగా సాగిపోయాడు విజయుడు !విజయుడు తారకబ్రహ్మను దర్శించుట విజయుడు సాగిపోతున్న మార్గం చాలా కష్టంగా , ముళ్లపొదలతో నిండి వుంది ! వాటిని జాగ్రత్తగా దాటుకుంటూ వెళుతుంటే ఏవేవో వికృతమైన అరుపులు చేస్తూ భూతపిశాచాలు మీదకు వస్తున్నట్లు భయానకమైన అనుభూతులు కలగడంతో కళ్లు గట్టిగా మూసుకుని ఓంకారనాదం ధ్యానిస్తూ ఎలాగో శబరిమాత చెప్పిన జలపాతాన్ని చేరుకున్నాడు విజయుడు ! జలపాతం మీదనుండి సాగివస్తున్న చల్లని గాలులు అప్పటివరకు పడ్డ శ్రమను మరచిపోయేలా చేసాయి.. తనివితీరా ఆ నీటిలో స్నానం చేసి శబరిమాత ఇచ్చిన మట్టిపాత్రలో నీరు నింపుతుంటే ఆ నీటిలో తనవైపే చూస్తూ నవ్వుతున్న పపిపాపడు కనిపించాడు ! ఆ బాలుడు సామాన్యుడిలా లేడు ! దివ్యమైన తేజంతో వెలిగిపోతున్నాడు ! మెడలోని మణిహారం నుండి వెలువడుతున్న కాంతి కిరణాలు ఆ ప్రాంతాన్నంతా వెలుగుతో నింపివేసాయి !
‘ఆహా ! ఈ బాలుడేనేమో తాను చూడాలనుకుంటున్న తారకబ్రహ్మ ! ఓంకారనాదం యొక్క సగుణ రూపం !’ అనుకునేసరికి మనస్సు అలౌకికానందంతో పులకించిపోయింది ! ‘హే పరబ్రహ్మరూపా ! నీవే తారకబ్రహ్మవు , ఓంకారనాదానివి ! నాపై కరుణతో దర్శనమిచ్చిన కరుణా సముద్రుడివి ! నీకివే నా కోటి కోటి ప్రణామాలు ! నీవే సృష్టి స్వరానికి మూలాధారుడవు ! అయినా పసిపాపడిగా దర్శనమిచ్చి నన్ను కటాక్షించిన కరుణా సముద్రుడివి ! నాపట్ల దయాదృష్టిని ప్రసరింపజేయ స్వామి !’’ అంటూ పరిపరివిధాలుగా ప్రార్థించాడు ! పరబ్రహ్మరూపుడైన పసిపాపడు విజయుని ప్రార్థన విని వుండాలి ! అందుకే ఆ పాపడిలో దివ్యజ్యోతి , అందులో స్వామి విరాట్ స్వరూపం ఒక్క క్షణం కనిపించి అంతర్థానమైనాయి ! అదే సమయంలో ఆకాశవాణి పలుకులు వినవచ్చాయి ! ‘‘విజయా ! నిర్మలాత్ముడివై నీవు చేసిన ఓంకార ధ్యానానికి ప్రసన్నుడినైనాను ! నీకేం కావాలో కోరుకో !’’ అని ! ‘‘స్వామీ ! ఇంతకాలంగా సంతానం కోసం ధ్యానించాను , నా కోర్కె తీర్చమంటూ ! కానీ హే ! జ్యోతిరూపా ! పరబ్రహ్మా ! నాకిప్పుడు నిన్నే పుత్రునిగా పొందాలన్న కోర్కె బలంగా నాటుకుంది హృదయంలో ! నీకు తండ్రినై , నిన్ను ‘పుత్రా’ అంటూ నోరారా పిలుస్తూ ఒడిలోకి తీసుకోవాలన్న ఆశ కలుగుతున్నది ! అది పేరేశ కావచ్చును ! అయినా నిన్ను వేడుకునే సాహసం చేస్తున్నాను ! నీవు నాకు పుత్రుడివై నన్ను ధన్యుడిని చేయి !’’ అంటూ మనస్సులోని మాటను విన్నవించుకున్నాడు విజయుడు ! ‘‘అసాధారణమైన కోరికను వెల్లడించావు ! అందుకు నీ పుణ్యబలం చాలదు ! మరుజన్మలో నీ కోరిక తీరగలదు ! నీ పుత్రునిగా పిలువబడతాను !’’ అని వరం ప్రసాదించాడు !
ఆకాశవాణి మాటలు విని ఆనందంతో పులకించిపోయాడు విజయుడు !
‘‘తారకబ్రహ్మ నాకు పుత్రుడు కానున్నాడు ! నా వంటి భాగ్యశాలి మరొకడు వుండబోడు !’’అనుకుంటూ ఇంటిదారి పట్టాడు ! తర్వాత కొంతకాలం దైవధ్యానంలో ప్రశాంతంగా కాలం గడిపి మరణించాడు విజయుడు ! కన్నులు తెరిచి చుట్టూ చూశాడు రాజశేఖరుడు ! తనవైపే చూస్తున్న అగస్త్య మహర్షి కనిపించడంతో ఆయనకు నమస్కరించాడు ! ‘‘రాజా ! నీ పూర్వజన్మ వృత్తాంతం తెలుసుకున్నావు గదా ! విజయుడుగా నీవు కోరిన అసాధారణ వరానికి కట్టుబడి అందరిని తరింపజేసే తారకబ్రహ్మ నీకు శిశువుగా లభించి నీకు పుత్రుడై ఇంతకాలం నీకు ఆనందాన్ని ప్రసాదించాడు ! సామాన్య మానవులకు లభించని అదృష్టం నీకు లభించినందుకు సంతోషించాలి కానీ ఈ విధంగా నిరాశ నిస్పృహలకు , వ్యామోహానికి గురై కర్తవ్యాన్ని విస్మరించగూడదు ! లే , ఇకనైనా స్వస్థుడివై ఆ స్వామి నీపై మోపిన కార్యాన్ని నెరవేర్చు !’’ అంటూ ఉపదేశించాడు అగస్త్యుడు !
‘‘సమయానికి వచ్చి నన్ను మీ ఉపదేశంతో స్వస్థుడిని చేసినందుకు కృతజ్ఞుడిని మహర్షి ! ఇక నాకే విచారమూ లేదు. మొదటిసారిగా అరణ్యంలో శిశువు రూపంలో నాకోసం అవతరించిన ఆ పరబ్రహ్మ ముఖాన్ని చూస్తూనే అంతకుపూర్వం ఎక్కడ చూసిన బాధ నాలో కలగడానికి కారణం ఇప్పుడర్థమైంది. ప్రణవ స్వరూపుడు , పరబ్రహ్మకు తండ్రిగా గౌరవింపబడే భాగ్యాన్ని ప్రసాదించిన మణికంఠునికి కోటి కోటి ప్రణామాలు’’ అంటూ భక్తిపూర్వకంగా నమస్కరించాడు రాజశేఖరుడు ! ‘‘రాజా ! పంబానది పాపాలను నశింపచేసే పావనమైన నది ! ఆ నదీ సమీపంలోనే మణికంఠుడు నిర్దేశించిన స్థలంలో ఆలయ నిర్మాణం కావించి జీవితం ధన్యం కావించుకో !’’ అని చెప్పి వెళ్లిపోయాడు అగస్త్య మహర్షి ! ‘‘మీ ఆజ్ఞానువర్తిని’’ అంటూ మరోసారి కృతజ్ఞతలు తెలుపుకుని కార్యోన్ముఖుడైనాడు రాజశేఖరుడు !
వింటున్నవారిలో ఒక మునికుమారుడు లేచి నిలబడటం చూసి చెప్పటం ఆపాడు సూతమహర్షి ! ‘‘మహర్షి ! శబరి విషయం మరికొంత వివరంగా తెలియజేయవలసిందిగా ప్రార్థిస్తున్నాను ! మణికంఠుని దర్శన భాగ్యం ఆమెకు లభించిందా ?’’* అని అడిగాడు వినయపూర్వకంగా నమస్కరించి ! ‘‘అవును మహర్షి ! మా అందరి ప్రార్థన కూడా అదే !’’ అని వింటున్న మునులందరూ కూడా కుతూహలం వ్యక్తం చేయడంతో శబరి గూర్చి చెప్పసాగాడు సూత మహర్షి !
శబరి వృత్తాంతము
శబరస్య గృహేజాత శబరీ భాగ్యశాలినే! చిరకాలేన సహ్యాద్రౌ జ్ఞానయ తపస్థితా!’’ (శబరి కులంలో పుట్టిన మహాభాగ్యశాలిని శబరి ! ఆమె సహ్యాద్రి పర్వతంమీద చాలాకాలం జ్ఞానసిద్ధికోసం తపస్సు చేసింది)
‘‘నైమిశారణ్య వాసులారా ! శబరి కారణ జన్మురాలు ! కైలాసంలో హరిహర పుత్రుడు ప్రభవించినప్పుడు భూతగణాలు , ప్రమథ గణాలు పార్వతీదేవి శక్తిగణాలు ఆ స్వానిని సేవించి తరించారు ! శక్తిగణాలలో పావని అమ్మవారి చెలికత్తెలలో ముఖ్యమైనది ! ఆమె హరిహర పుత్రుడైన భూతనాథుని స్వయంగా భక్తిశ్రద్ధలతో సేవించాలని తహతహలాడుతూ పార్వతీదేవి సేవలో కొంత ఏమరుపాటుతో ప్రవర్తించి ఆ దేవి ఆగ్రహానికి గురైంది ! ‘‘పావని ! నీ కర్తవ్యాన్ని విస్మరించి నా సేవకు దూరమైనందున తక్షణమే కైలాసాన్ని విడిచి భూలోకంలో అరణ్యాలకు శబరుల ఇంట జన్మించు ! భూలోకవాసమే నీకు తగినది !’’ అని శపించింది తీవ్రమైన కంఠంతో ! ‘‘దేవీ ! నున్న మన్నించండి ! ఇంకెప్పుడూ పొరబాటు జరగనివ్వను !’’ అని పావని దీనంగా ప్రార్థించినా అమ్మవారు శాపాన్ని మరల్చలేదు ! నిజానికి ఆ శాపం పావని పట్ల వరమే అయింది ! భూతనాథుడు భూమిపై అవతరించినప్పుడు ఆ స్వామిని సేవించే అవకాశం ఇవ్వడానికే మాత అటువంటి శాపాన్ని ఇచ్చింది ! ఆ విషయం భూతనాథునికి అర్థమైంది ! అందుకే పావని కోర్కె తీర్చాలనుకున్నాడు ! పావని శబరి కులంవారి నాయకుడికి కుమార్తెగా జన్మించి శబరి అనే పేరుతో పెరగసాగింది
చిన్నప్పటినుంచే ఆమెలో పరమాత్మ గురించి తెలుసుకోవాలన్న కోరిక బలవత్తరం కాసాగింది ! సుగుణవతి , శాంత స్వభావురాలు , మృదువుగా మాట్లాడేది అయిన శబరికి తపస్సు చేయడంవల్ల జ్ఞానం లభిస్తుందని , ఆమె కోరుకుంటున్న భూతనాథుని దర్శనం , సేవాభాగ్యం లభిస్తాయని ఒకసారి అటువచ్చిన నారద మహర్షి చెప్పడంతో సహ్య పర్వతం మీద తపస్సు చేస్తూ గడిపింది చాలాకాలం వరకు !
శబరికి గురుమూర్తిగా మణికంఠుని ఉపదేశం
ఒక రోజు.. తపోమగ్నురాలై వున్న శబరి ఉలిక్కిపడి కళ్లు తెరిచింది ! ‘ఏమైంది తనకు ? ఎవరో పలకరించినట్లు ఎందుకనిపించింది ? ధ్యానం ఆపి వెంటనే లేచిందెందుకు ?’ తనలో తనే ప్రశ్నించుకుంటూ లేచి చుట్టుప్రక్కలంతా చూసింది ఎవరైనా కనిపిస్తారేమోనని ! ఎవరూ కనిపించకపోవడంతో కూర్చుని ఓంకారాన్ని ధ్యానిస్తూ కన్నులరమూయగానే దూరం నండి ఎవరో తనవైపు వస్తున్నట్లుగా తోచి గబగబా ఆ వైపుగా రెండడుగులు వేసింది ! ఎవరో వృద్ధ సన్యాసి తనవైపే వస్తుండటం గమనించి ఎదురువెళ్లి ‘‘ప్రణామాలు మహాత్మా’’ అంటూ నమస్కరించింది భక్తిపూర్వకంగా !
ఆమె వైపు ప్రసన్నంగా చూస్తూ ‘‘ఎవరివి నీవు బాలికా ! ఈ పర్వతంమీద ఒంటరిగా ఏం చేస్తున్నావు ?’’ అని అడిగాడు వృద్ధుడు ! ‘‘స్వామీ ! నా పేరు శబరి ! నేను చిన్ననాటినుండి హరిహర పుత్రుడైన మణికంఠుని దర్శించాలన్న కోరికతో జీవిస్తున్నాను ! ఆ స్వామి దర్శనభాగ్యం కోసం ఎదురుచూస్తూ తపం కావిస్తున్నాను ! అయినా మహానుభావులైన పరమయోగి పుంగవులు కావించే కఠిన తపస్సులు ఫలించడానికే ఎన్నో పరీక్షలకు గురి కావలసి వుంటుంది కదా ! ఇక నావంటి సామాన్యురాలు కావించే తపం ఆ స్వామికి వినిపించే అవకాశం వుంటుందంటారా ? అయినా ఎప్పటికైనా ఈ జన్మలో కాకపోతే మరో జన్మలోనైనా ఆ స్వామి కరుణార్ద్ర దృష్టి నాపై ప్రసరించకపోతుందా అనుకుంటూ ఎదురుచూస్తున్నాను !’’* అంటూ తన విషయాలు చెప్పింది దాపరికం లేకుండా ! చిన్నగా నవ్వాడు వృద్ధుడు !
‘‘నీ భక్తిశ్రద్ధలు , నీ మృధుభాషణం నన్ను ప్రసన్నుడిని కావించాయి ! బాలికా భగవత్స్వరూపుడైన మణికంఠుడు సర్వవ్యాపకుడు ! బాహ్య ప్రపంచమంతటా , ఈ ప్రపంచంలో నివసించే ప్రాణులందరిలో ఆత్మజ్యోతిగా వెలుగుతూ నిలిచి వుండే ఆ భగవంతుడిని జ్ఞాన నేత్రంలో దర్శించడానికి ప్రయత్నించాలి ! అందుకు నిర్మలమైన హృదయం , దృఢమైన విశ్వాసం అనే రెండు సాధనాలు అవసరం ! వాటి సహాయంతో ప్రయత్నిస్తే నీ కోరిక తప్పక తీరుతుంది ! మరొక విషయం చెబుతాను , విను ! కామ , క్రోథ , లోభ ,మోహ ,మద మాత్సర్యాలనే ఆరు దుర్గుణాలు మనస్సును నిర్మలంగా వుండనివ్వకుండా తమ మాయాజాలంతో వశం చేసుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తూనే వుంటాయి ! ముందుగా ఈ ఆరు దుర్గుణాలు మనస్సుమీద ప్రభావం చూపకుండా సంయమనం పాటించడం అలవాటు చేసుకోవాలి ! ఆ సంయమనం అలవడటానికి తపస్సు , ధ్యానం సహాయపడతాయి !
పద్మాసనం వేసుకుని కూర్చుని , ప్రాణాయామం ఆచరించి ఓంకారాన్ని నిశ్చలమైన హృదయంతో ధ్యానిస్తూ వుంటే క్రమంగా మనస్సు నిలకడ పొంది పరబ్రహ్మ దర్శనం లభిస్తుంది ! నీ కోరిక మరికొంతకాలం తర్వాత తప్పక తీరుతుంది ! మణికంఠుడు నిన్ను చూడటానికి తప్పక వస్తాడు ! అప్పటివరకు నేను చెప్పిన విధంగా ఏ విధమైన భావాలకు లోనుకాకుండా ఆత్మసంయమనం పాటించటం అలవాటు చేసుకో !’’ అంటూ ఉపదేశించాడు ! ఆయన చెప్పింది శ్రద్ధగా విన్నది శబరి ! ‘‘నాకు మార్గోపదేశం చేయడానికివచ్చిన గురుదేవులుగా భావించి కృతజ్ఞతాపూర్వకంగా నమస్కరిస్తున్నాను !’’* అంటూ నమస్కరించింది ! ‘‘ఇష్టకామ్యార్థ సిద్ధిరస్తు !’’* అని ఆశీర్వదించి గంభీరంగా సాగిపోయాడు వృద్ధుడు !
ఆ విధంగా గురుమూర్తి రూపంలో వచ్చిన మణికంఠుడు తత్వోపదేశం చేయడంతో శబరిలో జ్ఞాన నేత్రం వికసించింది ! తనలోనే జ్యోతిరూపంలో వెలుగొందుతున్న జీవాత్మ అరిషడ్వర్గాలను జయించడంతో పరమాత్మ ప్రతిరూపంగా వెలుగుతూ ఆ పరమాత్మలోనే విలీనం చెందుతాడని గ్రహించింది ! ఆ సత్యం బోధపడటంతో ఆమె మనస్సు సంయమన స్థితిని పొందింది ! సగుణ రూపంతో తనను చూడటానికి వచ్చే మణికంఠుని చూడాలన్న ఒకే కోరికతో కాలం గడుపుతూ వృద్ధాప్యంలో ప్రవేశించింది ! ఆ సమయంలోనే విజయుడు ఆమెను కలుసుకోవటం , ఆమె అతనికి మార్గోపదేశం చేయడం జరిగాయి ! మణికంఠుడు మహిషిని వధించిన తర్వాత పులివాహనం మీద శబరికి దర్శనం ప్రసాదించాడు ! అంతవరకు ఎంతో ఓపికతో వేచి వున్న శబరి చిరకాల వాంఛితం నెరవేరింది ! ఒళ్లంతా కళ్లు చేసుకుని ఆ దివ్య మంగళ విగ్రహాన్ని చూస్తూ భక్తి పారవశ్యంతో తన్మయురాలైంది !
‘‘హే ! పరబ్రహ్మరూపా ! నీ దివ్య మంగళ రూపాన్ని దర్శించి ధన్యురాలినైనాను ! నాకింకే కోరికా లేదు ! నన్ను నీలో ఐక్యం చేసుకో స్వామి !’’ అని ప్రార్థిస్తూ కన్నులరమోడ్చింది ! ఆమెపై కృపావృష్టి కురిపించాడు స్వామి ! ‘‘శబరీ ! నీవు కోరినట్లు నీకు మోక్షాన్ని ప్రసాదిస్తున్నాను. నీ నిర్మలమైన భక్తి విశ్వాసాలను భావి తరాలవారు గుర్తుంచుకునేలా ఈ గిరి ప్రాంతమంతా నీ పేరుతో శబరిగిరిగా ప్రసిద్ధి పొందుతుంది ! దానిపై నేను శబరీశునిగా పిలువబడుతూ వెలిసి భక్తుల పూజందుకుంటాను !’’ అన్న స్వామి పలుకులు అమృతపు జల్లులా సోకాయి శబరి కర్ణపుటాలను !
‘‘ధన్యురాలిని స్వామి ! ధన్యురాలిని !’’ అంటూ అంజలి ఘటించింది ! ఆమె ఆత్మ పరమాత్మలో లీనమైపోయింది ! శబరి పార్థివదేహాన్ని దహనం కావించి చితాభస్మాన్ని ఆ ప్రాంతంలోనే ప్రవహిస్తున్న ఒక కొలనులో నిమజ్జనం కావించారు ఆమె బంధువర్గంవారు ! ఆ కొలను శబరి భస్మకొలనుగా ప్రసిద్ధికాంచింది ! ‘‘ముని పుంగవులారా ! ఇదీ భక్తురాలు శబరి పుణ్యచరితం ! కాలక్రమేణా భక్తులందరూ శబరి గిరీశునిగా స్వామి వెలిసిన ఆ పవిత్ర ప్రాంతాన్ని దర్శించి తమ జీవితాలు ధన్యం కావించుకోసాగారు !’’* అంటూ చెప్పటం ఆపాడు సూతమహర్షి ‘‘మహర్షి ! అగస్తుని ఉపదేశంతో తేరుకున్న రాజశేఖరుడు తర్వాత ఏ విధంగా తన కర్తవ్యపాలన కావించాడో తెలుసుకోవాలన్న ఆత్రుతు కలుగుతున్నది ! దయచేసి ఆ విషయాలను గూడా చెప్పవలసిందిగా ప్రార్థిస్తున్నాను !’’ అంటూ వింటున్న వాళ్లంతా కోరడంతో చెప్పటం కొనసాగించాడు సూత మహర్షి !
అయిదవ అధ్యాయము
రాజుకు ధర్మశాస్తా దర్శన ప్రాప్తి - ఆలయ నిర్మాణము
అగస్త్య మహర్షి ఉపదేశంతో స్వస్థుడైన రాజశేఖరుడు నిండు సభ నేర్పాటుచేయమని మంత్రికి ఆదేశించి , ప్రజలను , రాజ పరివారాన్ని ఉద్దేశించి ఆ సభలో తన సంకల్పం గురించి తెలియబరిచాడు ! ‘‘పందల రాజ్య ప్రజలారా ! రాజప్రముఖులారా ! మనకందరికి ప్రియతముడైన మణికంఠుడు మన మధ్య లేకపోయినా , విగ్రహ రూపంలో అవతరించి మనల్నందరిని ఎప్పటిలాగా అనుగ్రహిస్తూ వుంటానని మాట ఇచ్చిన విషయం మీకందరికీ తెలిసిన విషయమే ! నా మూర్ఖత్వంవల్ల ఆ విగ్రహం వెలవడానికి తగిన విధంగా ఆలయ నిర్మాణం కావించడంలో కొంత ఆలస్యం జరిగినందుకు చింతిస్తున్నాను ! ఇక ఆలస్యం చేయకుండా వెంటనే వెళ్లి మణికంఠుడు సంధించి వేసిన బాణం పడిన చోటును గుర్తించి అక్కడ ఆలయ నిర్మాణం ప్రారంభించాలని నిశ్చయించుకున్నాను ! ఈరోజే తగిన ముహూర్తం నిర్ణయించటం జరిగింది ! మీరందరూ కూడా నా వెంట రాదలచుకుంటే రావచ్చును !’’* గంభీరంగా రాజు చెప్పింది విని అందరూ హర్షం వెలిబుచ్చారు !
‘‘మహారాజా ! తగిన నిర్ణయం తీసుకున్నారు ! మేమూ మీ వెంటే వస్తాము ! మా ప్రియతమ నాయకుడే మాకు తండ్రి ! తండ్రిలాగా మా అందరిని వాత్సల్యానురాగాలతో పాలించి వెళ్లిపోయినా మా వెంటనంటే ఎల్లప్పుడు యోగ క్షేమాలు విచారిస్తూ వుంటానని వాగ్దానం చేసిన ఆ స్వామి మాకు అయ్య , అప్ప (ఆ ప్రాంత వాడుక భాషలో తండ్రిని సంబోధించే పదాలు) ! ఇకపై అయ్యప్ప స్వామిగా మేమందరం భక్తిశ్రద్ధలతో పూజించుకుంటాము మా మణికంఠస్వామిని !’’* అంటూ తమ మనస్సులో మాటను విన్నవించుకున్నారు !
‘‘అయ్యప్పస్వామి అయ్యప్పస్వామి ! ఆ దయాముయుడికి తగిన పేరు సూచించారు. ప్రజాలారా ! పదండి ! ఆ స్వామి ఆలయ నిర్మాణానికి తరలి వెళదాం !’’* అంటూ ఉత్సాహంగా అరణ్యంలోకి దారి తీశాడు రాజశేఖరుడు ప్రజలందరూ వెంటరాగా ! అరణ్య ప్రాంతాన్ని చేరేసరికి రాత్రి అయింది !
మహారాజా ! ఈ రాత్రివేళ బాణం పడ్డ స్థలాన్ని కనుగొనడం కష్టం ! రాత్రికి ఇక్కడ విశ్రమించి , రేపు ప్రొద్దున్నే బయలుదేరడం మంచిది ! అని మంత్రి చెప్పిన సలహా సబబుగానే తోచడంతో సరేనన్నాడు రాజు ! సైనికులు వేసిన శిబిరంలో పడుకుని కళ్ల మూసుకున్నాడు రాజు ! ఆయన మనోఫలకంమీద తాను వేటకు వెళ్లగా పంబా నదీ తీరాన బాలుడు దొరకడం , మణికంఠుడని నామకరణం చేసి ఎంతో వాత్సల్యంతో పెంచుకోవడం , అతని బాల్య చేష్టలు చూస్తూ మురిసిపోవడం మొదలైన దృశ్యాలు కనిపిస్తుంటే వాటితో తాదాత్మ్యం చెంది అలౌకికానందాన్ని పొందుతున్న రాజశేఖరుడు ఉలిక్కిపడి కళ్లు తెరిచాడు. ఎవరో తనను పిలుస్తున్న అలికిడికి ! తన సమీపంగా నిలిచి వున్న ఆజానుబాహువైన దృఢకాయుడి వైపు ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ ‘‘ఎవరు నీవు ? నా శిబిరంలోకి ఎలా ప్రవేశించావు ?’’ అని అడిగాడు ! ఆ పలుకులలో అనుమానం కూడా వ్యక్తమవడం గమనించి చిన్నగా మందహాసం చేశాడు దృఢకాయుడు !
‘‘మహారాజా ! నన్ను చూసి మీకు హాని కలిగించడానికి వచ్చిన శత్రువుగా భావించకండి ! నేను భూతనాథుడు , ధర్మశాస్తా అయిన మణికంఠుని ఆంతరంగిక సేవకుడిని ! భూతగణాలలో ముఖ్యుడిని , నా పేరు వపర ! తమరిని తన సన్నిధికి తీసుకురావలసిందగా ఆదేశించి నన్ను పంపారు మా నాయకుడు ! మీరు నా వెంట బయలుదేరి రావలసిందిగా మనవి చేస్తున్నాను !’’ అంటూ అతను చెప్పింది వినగానే ఆనందంతో ముఖం వికసించగా దిగ్గున శయ్యపైనుండి దిగాడు రాజశేఖరుడు !
‘‘ఏమిటి ? నన్ను తీసుకురమ్మని నా తండ్రి , నా వరాల పాపడు , నా మణికంఠుడు మిమ్మల్ని పంపాడా ? పదండి ! వెంటనే వెళదాం !’’ అంటూ సిద్ధమైనాడు. పుత్రవాత్సల్యం తిరిగి ఆయనను మాయలో పడవేయడం గమనించిన వపర పెదవులమీద వ్యాపించింది చిరునవ్వు ! గంభీరంగా వుండటానికి ప్రయత్నిస్తూ ‘‘ పదండి !’’ అన్నాడు. ఇద్దరూ శిబిరం బయటకు వచ్చారు ! పరివారం, ప్రజలు అందరూ గాడనిద్రలో వుండటం గమనించి నిశ్శబ్దంగా ముందుకు కదిలారు !
చాలా దూరం నడిచివచ్చాక ఒక చోట ఆగాడు వపర ! రాజు ఆశ్చర్యంగా చుట్టూ చూశాడు ! అక్కడంతా పట్టపగలులాగా వెలుగుతో నిండి వుంది ! ఒక గిరిమీద బంగారంతో చేయబడిన ఆలయంలో సింహాసనం ఒకటి జాజ్వలమానంగా వెలుగుతూ స్పష్టాస్పష్టంగా కనిపించింది ! ఆ సింహాసనం వరకు కొన్ని మెట్లు కూడా అమరి వుండటం గమనించాడు రాజు ! ‘‘ఇవన్నీ ఏమిటి ? మణికంఠుడెక్కడ ?’’ అని అడిగాడు వపర వైపు కుతూహలం నిండిన కళ్లతో చూస్తూ ! ‘‘చెబుతాను! జాగ్రత్తగా విను రాజా !
ఈ ప్రదేశంలోనే పులి పాలకోసం అన్న నెపంతో మణికంఠస్వామి బయలుదేరి వచ్చి మొదటగా విశ్రమించారు ! వారి సేవ కోసం పరమేశ్వరుని ఆజ్ఞతో నేను మరికొందరు భూతగణాలతో వచ్చి వారిని కలుసుకున్నాను ! దేవతలు , ఋషిగణాలు కూడా ఇక్కడికి వచ్చి మహిషిని సంహరించమని ప్రార్థించారు ! వారి మొరలాలకించి వెంటనే ఆ ప్రాంతంలో నివశిస్తున్న ఆ రాక్షసిని ఎదుర్కొని , భీకరంగా రణం కావించి స్వామి దాని శరీరాన్ని మర్థించి వధించివేశారు. ఇంద్రాది దేవతలు ఆనందంతో హర్షధ్వానాలు కావిస్తూ స్వామి మీద పుష్పవృష్టి కురిపించారు ! తమ కృతజ్ఞత తెలుపుకోవడానికి అప్పటికప్పుడే ఈ గిరిమీద స్వర్ణమందిరం ఒకటి నిర్మింపజేశాడు ఇంద్రుడు దేవశిల్పి విశ్వకర్మతో ! వారందరి ప్రార్థన మన్నించి స్వామి ఆ ఆలయంలో దేవతల ఆరాధనలను , సేవలను స్వీకరించారు ! రాజా ! ( మానవుల కళ్లకు కనిపించని ఈ ఆలయాన్ని ) నీకు దర్శింపజేయాలనే స్వామి నిన్ను ఇక్కడకు రప్పించటం జరిగింది ! పద ! వెళ్లి ! అప్పటి ఆ దృశ్యాన్ని చూసి ఆనందించుదువుగాని !’’ అంటూ వపర చెప్పింది విని ఆనందబాష్పాలతో నిండిపోయాయి రాజు కళ్లు !
‘‘నామీద ఎంతటి దయ నీకు నా తండ్రీ !’’ అంటూ వణుకుతున్న కంఠంతో అనుకుంటూ వపర వెంట ఆలయానికి వెళ్లే సోపాన మార్గాన్ని చేరుకున్నాడు రాజు ! ‘‘ఈ మెట్ల మార్గం కూడా దేవతలు స్వయంగా ఏర్పరచినది ! రాజా ! ఆలయం మధ్యగా దేవతలు రత్నఖచిత సింహాసనం వంటి పీఠాన్ని అమర్చారు ! ఆ పీఠం బాలుని రూపంలో వున్న స్వామికి ఎక్కి కూర్చోవడానికి ఎత్తు ఎక్కువగా వున్నట్లు తోచడంతో ఇంద్రుడు కొందరు దేవతలను మెట్లలాగా అమరి స్వామికి ఎక్కడానికి వీలు కల్పించమని ఆదేశించాడు ! అప్పుడు పద్ధెనిమిది మంది దేవతలు మెట్లలాగా పడుకుని స్వామిని తమపై పాదాలు మోపి ఎక్కి రావలసిందిగా ప్రార్థించారు !